اثر افزودن هومیوپاتی به درمان های معمول جانبازان مبتلا به افسردگی مزمن

اهداف: بسیاری از روان پزشکان در درمان مبتلایان به افسردگی مزمن‏، علاوه بر درمان های مرسوم دارویی و روان شناختی به استفاده از درمان های مکمل از جمله هومیوپاتی روی آورده اند. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی افزودن درمان هومیوپاتی به درمان های رایج افسردگی بر شدت افسردگی و کیفیت زندگی جانبازان مبتلا به افسردگی بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال های 92-1391 روی 65 نفر از جانبازان مبتلا به افسردگی با علایم مشابه دینامیسم داروی ناتروم موریاتیکوم (نات.ام) بستری در بیمارستان شهید رجایی اصفهان انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه هومیوپاتی (35 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. برای گروه هومیوپاتی علاوه بر درمان رایج، داروی هومیوپاتی و برای گروه کنترل، پلاسبو تجویز شد. افراد قبل و بعد از مداخله، پرسش نامه افسردگی بک و فرم کوتاه پرسش نامه کیفیت زندگی را تکمیل کردند. اطلاعات در نرم افزار spss 20 و با آزمون های من- ویتنی و کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات شدت افسردگی (577/0=p) و کیفیت زندگی (524/0=p) بعد از مداخله درمانی (با کنترل نمره شدت افسردگی و کیفیت زندگی قبل از مداخله) بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، اما در حیطه های جسمانی و روانی از کیفیت زندگی بین دو گروه تفاوت معنی دار وجود داشت (0.05>p). نتیجه گیری: درمان هومیوپاتی به مدت 6 ماه بر شدت افسردگی جانبازان مبتلا به افسردگی مزمن موثر نیست، ولی بر محورهای روانی و جسمی کیفیت زندگی آنان موثر است.  کلیدواژه ها: افسردگی؛ هومیوپاتی؛ کیفیت زندگی؛ طب مکمل